تفاوت بین درمان دنور و ABA در درمان کودکان مبتلا به اوتیسم

درمان کودکان مبتلا به اوتیسم نیازمند رویکردی مناسب است که نیازها و چالش های منحصر به فرد آنها را برطرف کند. دو روش رایج در درمان اوتیسم، تحلیل رفتار کاربردی یا ای بی ای (ABA) و درمان زودهنگام به روش دنور (ESDM) هستند. در حالی که هدف هر دو رویکرد بهبود زندگی کودکان مبتلا به اوتیسم است، اما در فلسفه‌ها، تکنیک‌ها و حوزه‌های تمرکز متفاوت هستند.

ABA و درمان اوتیسم

تحلیل رفتار کاربردی (ABA) یک رویکرد بر اساس شواهد و مطالعات است که برای درک و تغییر رفتار کودک اوتیسم کاربرد دارد.پایه های ای بی ای را می توان در اوایل دهه 1960 یافت. ای بی ای چند دهه پیش، پیشرفت قابل توجهی در درمان کودکان مبتلا به اوتیسم ایجاد کرد. از آن زمان، بسیاری از تغییرات ABA ایجاد شده است، اما وجه مشترک همه آنها این است که بر شناسایی و تقویت رفتارهای مثبت و در عین حال کاهش رفتارهای ناخواسته تمرکز دارد. درمان ABA معمولاً شامل تقسیم هر مهارت در کودک ‌به فعالیت کوچک‌تر و قابل مدیریت و استفاده از تکنیک‌های تقویتی برای آموزش مهارت‌های جدید است.

ویژگی های کلیدی ABA

ساختار یافته و منسجم: درمان ای بی ای محیطی ساختاریافته با انتظارات روشن و روتین های مداوم فراهم می کند.
تغییر رفتار: هدف تکنیک های ABA اصلاح رفتارها با استفاده از تقویت مثبت و شکل دادن است.
برنامه های درمانی فردی: برنامه های درمانی با توجه به نیازها و نقاط قوت خاص هر کودک، با تمرکز بر زمینه هایی مانند ارتباطات، مهارت های اجتماعی و مهارت های زندگی روزانه تنظیم می شوند.

اوتیسم و ای بی ای

آشنایی با مدل دنور

اساس Early Start Denver Model در رسان تیم بر اساس تحقیقات این مدل در UC DAVIS کالیفرنیا است. مدل زودهنگام دنور برای اولین بار در ایران و با دریافت گواهینامه رسمی، توسط تیم پایش تکامل رسان به مدیریت دکتر مهدی علیزاده زارعی ارائه می گردد.

مدل دنور به خانواده ای از مداخلات تعلق دارد که – طبیعت گرایانه (به این معنی که در محیط طبیعی کودک اجرا می شوند)، رشدی (به این معنی که آنها به مراحل رشد طبیعی کودک تأکید می کنند) و رفتاری (به این معنی که آنها از اصول یادگیری نیز استفاده می کنند.). دنور یک رویکرد جامع است که دیدگاه وسیع تری را در مورد اوتیسم در نظر می‌گیرد و بر درک تک تک توانمندی های کودک در چارچوب اختلال طیف اوتیسم تمرکز دارد.

ویژگی های کلیدی مدل دنور

رویکرد کل نگر مدل دنور: با در نظر گرفتن نقاط عطف رشد در کنار چالش های رفتاری، دیدگاهی جامع از کودک دارد.
یکپارچه سازی درمان ها: رویکردهای درمانی مختلف از جمله درمان یکپارچه سازی حسی، گفتار درمانی، کاردرمانی و مداخلات رشدی را ادغام می کند.
تمرکز بر رشد حسی و حرکتی در مدل دنور: رسیدگی به حساسیت های حسی، مشکلات هماهنگی حرکتی و سایر مسائل اساسی که ممکن است در چالش های رفتاری نقش داشته باشد را در اولویت قرار می دهد.
مشارکت والدین و مراقبین: بر مشارکت والدین و مراقبین در جلسات درمانی تاکید می کند و آنها را تشویق می کند تا نقش فعالی در درمان و پیشرفت فرزند خود داشته باشند.
بازی محور بودن: مشغولیت اصلی هر کودک قطعا بازی است، مدل درمان دنور برای اوتیسم با کمک بازی محیطی مناسب برای یادگیری و بهبود این کودکان فراهم میکند.

مدیریت توجه کودک، استفاده از اصول یادگیری، استفاده صحیح از تکنیک های تشویقی، به حداکثر رساندن انگیزه کودک، فرصت های یادگیری متنوع، انطباق زبان والدین با زبان کودک، ایجاد فعالیت های مشترک و انتقال مناسب بین فعالیت ها از پایه های اساسی مدل دنور است. وقتی به آن نگاه می کنید، تفاوت های اساسی بین ABA سنتی غیر طبیعی و دنور وجود دارد گرچه اصول پایه دنور برگرفته از دنور است، در این مطلب با درمان دنور بیشتر آشنا شوید.

انتخاب روش مناسب درمان اوتیسم

تصمیم گیری بین ABA و مدل دنور به عواملی مانند نیازهای فردی کودک، ترجیحات و شرایط خانوادگی و مهم تر از آن نظر متخصصان این حیطه بستگی دارد. برخی از کودکان ممکن است از رویکرد ساختاریافته و متمرکز بر رفتار ABA سود بیشتری ببرند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در رویکرد درمان نوین دنور پیشرفت کنند. در نهایت، هدف ارائه درمانی جامع و شخصی است که پتانسیل و کیفیت زندگی کودک را به حداکثر برساند.

نتیجه

هر دو ABA و مدل دنور برای اوتیسم ابزارها و تکنیک های ارزشمندی را برای حمایت از کودکان مبتلا به اوتیسم در دستیابی به پتانسیل کامل خود ارائه می دهند. با درک تفاوت بین این دو رویکرد، والدین و مراقبان می توانند تصمیمات آگاهانه ای در مورد مناسب ترین درمان برای نیازهای منحصر به فرد کودک خود بگیرند