تست بیش فعالی کودکان و بزرگسالان

بیش فعالی یکی از مسائل روان‌شناختی مهم است که در هر دوره‌ای از زندگی می‌تواند بروز کند، اما به خصوص بیش فعالی در کودکان اهمیت بیشتری دارد. این مسأله می‌تواند تأثیرات عمیقی بر روند زندگی، روابط اجتماعی، و عملکرد تحصیلی و شغلی فرد داشته باشد. در این مقاله، به بررسی علایم، عوامل موثر در بروز بیش فعالی، و روش‌های تشخیص و مدیریت آن در کودکان و بزرگسالان می‌پردازیم.

علائم بیش فعالی کودکان

کودک بیش فعال عموما به کودکانی گفته می شود که دائما در حال حرکت و دویدن هستند و به اصطلاح والدین یک جا بند نمی‌شوند. اما لازم است بدانید بیش فعالی در کودک محدود به حرکات بیش از حد نیست. هر کودکی که زیاد حرکت می کند بیش فعال نیست و در مقابل ممکن است کودک فعالیت بدنی زیادی نداشته باشد اما از نقص توجه رنج ببرد و بیقرار باشد. در ادامه با علائم بیش فعالی کودکان آشنا می شویم:

1. بیش فعالی حرکتی: افراد بیش فعال ممکن است دائماً در حال حرکت باشند، نتوانند بی‌درنگ ساکت بنشینند یا به نظم و ترتیب پایبند نباشند.
2. عدم توانایی در تمرکز: افراد مبتلا به بیش فعالی معمولاً دشواری در تمرکز دارند و نمی‌توانند به مدت طولانی روی یک وظیفه متمرکز شوند. نقص توجه و مشکل در تمرکز و نگه داشتن طولانی مدت توجه از ویژگی های اصلی بیش فعالی می باشد.
3. بی‌انضباطی: آنها ممکن است دشواری در رعایت قوانین و مقررات، انجام وظایف مدرسه یا کاری، و حفظ نظم و انضباط داشته باشند.
4. تمایل به رفتارهای خطرناک: افراد بیش فعال ممکن است به سوی رفتارهایی که خطرناک یا غیرمعمول هستند، تمایل داشته باشند. “ممکن است مادر گزارش دهد انگار اصلا ترس ندارد.”
5. عدم تطابق با محیط اجتماعی: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است دشواری در ارتباط با دیگران داشته باشند و در محیط‌های اجتماعی به مشکل برخورد کنند.

عوامل موثر در بروز بیش فعالی کودکان و بزرگسال

عوامل مختلفی در بروز اختلال بیش فعالی و نقص توجه کودکان و بزرگسالان ممکن است دخیل باشد که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم:

1. عوامل ژنتیکی: برخی از افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی به بیش فعالی مبتلا شوند.
2. عوامل محیطی: محیط زندگی، تربیت، تغذیه، و عوامل استرس‌زا می‌توانند در بروز بیش فعالی نقش داشته باشند.
3. عوامل مرتبط با نوروشیمیایی مغز: نقص‌ها یا اختلالات در سیستم‌های شیمیایی مغز نیز ممکن است عامل بروز بیش فعالی باشند.

علائم بیش فعالی بزرگسال

علایم بیش فعالی در بزرگسالان شامل اندیشه‌ها و عملکردهای بدون فکر می‌شود، که شخص ممکن است به نقض قوانین و مقررات مختلف بپردازد و در تصمیم‌گیری‌هایش دچار عدم انطباق با موقعیت‌های اجتماعی یا حرفه‌ای شود. بی‌توجهی به جزئیات نیز از جمله علایم است که ممکن است شخص متوجه جزئیات مهم در موقعیت‌ها نشود و در نتیجه، اشتباهاتی را مرتکب شود. عدم توانایی در مدیریت زمان و وظایف نیز یکی دیگر از علایم بیش فعالی است که ممکن است شخص دچار مشکلات در برنامه‌ریزی و انجام وظایف روزمره خود شود.

سطح استرس و اضطراب نیز معمولاً در افراد بیش فعال بالا می‌رود، همچنین افزایش رفتارهای ریسک‌پذیر مانند مصرف مواد مخدر یا الکل نیز اغلب در این افراد مشاهده می‌شود. بی انگیزگی، به تعویق انداختن وظایف از دیگر ویژگی های این اختلال در بزرگسالان می باشد. تست بیش فعالی در بزرگسال توسط خود شخص تکمیل می شود که می تواند به تعیین درمان بیش فعالی بزرگسال مناسب منجر شود. تست بیش فعالی آنلاین و رایگان ممکن است در تشخیص علائم اولیه کمک کند اما در نهایت نظر متخصص روانپزشکی در تایید این اختلال بزرگسالی شرط اصلی است. مصرف خودسرانه داروهای ADHD عوارض جدی به دنبال دارد.

تشخیص بیش فعالی کودکان و درمان آن

تشخیص بیش فعالی بر اساس مشاهده علایم و نشانه‌های آن، مصاحبه با فرد و خانواده، و استفاده از ابزارهای تشخیصی مانند تست بیش فعالی کانرز و تست های رفتاری صورت می‌گیرد. درمان بیش فعالی کودکان شامل استفاده از روش‌های روان‌درمانی، ترکیب درمان دارویی، کاردرمانی و روش‌های مداخله رفتاری است که به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی فرد کمک می‌کند. فرق بیش فعالی و اختلال حسی از نکات مهم در تشخیص بیش فعالی می باشد که ارزیابی یکپارچگی حسی کودک توسط تست نیمرخ حسی این امکان را فراهم می کند که علت دقیق بی قراری های کودک شناسایی شود. در این لینک با اختلال یکپارچگی حسی کودکان آشنا شوید. تست ADHD کودک و نوجوان توسط رسان تیم در ارائه می شود که به طور دقیق توسط متخصصان ما تفسیر شده و در اختیار شما قرار می گیرد.

دارودرمانی بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان

داروهای بیش فعالی عموماً برای مدیریت علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) استفاده می‌شوند. این داروها معمولاً به دو دسته تقسیم می‌شوند: دسته اول شامل استیمولان‌ها مانند متیل‌فنیدات (مانند ریتالین و ادرال) است که با افزایش سطح مواد شیمیایی مغزی مثل دوپامین و نوراپینفرین در مغز، به بهبود تمرکز و کنترل بیشتر توان می‌بخشند. دسته دوم شامل داروهای غیر استیمولان مثل آتوموکستین (مانند استراترا) است که عملکرد مغز را با اصلاح سیستم‌های شیمیایی مغز متحول می‌کند.

هر داروی بیش فعالی ممکن است عوارض جانبی خاص خود را داشته باشد که ممکن است شامل افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، افزایش اضطراب، کاهش اشتها، افزایش رشد در کودکان، مشکلات خواب و یا سردرد باشد. برای اینکه داروهای بیش فعالی به درستی عمل کنند و بی‌ضرر باشند، نیاز است که تحت نظارت پزشک متخصصی قرار گیرید و همچنین تغییرات در دوز و نوع دارو را تنها با راهنمایی پزشک انجام دهید.

نتیجه‌گیری

بیش فعالی کودکان و بزرگسالان یک مسأله چند بعدی است که می‌تواند تأثیرات زیادی بر زندگی روزمره و کیفیت زندگی افراد داشته باشد. تشخیص به موقع بیش فعالی و مدیریت صحیح آن از طریق روش‌های مختلف از جمله روان‌درمانی و دارودرمانی، می‌تواند بهبود وضعیت فرد را فراهم کند و از آسیب‌های بیشتر جلوگیری کند.