هنگام تشنج کودک چه کنیم؟

بسیاری از کودکان از اختلال تشنج یا تشنج هایی در دوران مختلف زندگی خود رنج می برند که آگاهی والدین در مورد نحوه برخورد با این حمله های تشنجی می تواند از عواقب تشنج جلوگیری کند، در این مقاله قصد داریم با تشنج، انواع آن، روش های برخورد و واکنش به تشنج کودک آشنا می شویم:

تشنج چیست؟

تشنج کودک یک اختلال الکتریکی ناگهانی و کنترل نشده در مغز است که می تواند باعث تغییر در رفتار، حرکات، احساسات یا هوشیاری کودک شود. شدت و مدت تشنج می تواند بسیار متفاوت باشد و انواع مختلفی از تشنج وجود دارد. تشنج ها می توانند توسط عوامل مختلفی مانند صرع، آسیب مغزی، عفونت یا سایر شرایط پزشکی ایجاد شوند.

آشنایی با انواع تشنج در کودکان

انواع مختلفی از تشنج وجود دارد که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند:

• تشنج عمومی: این تشنج ها از همان ابتدا دو طرف مغز را تحت تاثیر قرار می دهند که عبارتند از: – تشنج تونیک-کلونیک: که به عنوان تشنج گراند مال نیز شناخته می شود، شامل از دست دادن هوشیاری، سفت شدن عضلات (فاز تونیک) و به دنبال آن حرکات تکان دهنده (فاز کلونیک) می شود.
• تشنج پنهان: تشنج ابسانس یا پنهان باعث از دست دادن مختصر هوشیاری و خیره شدن می شود که اغلب با خیال پردازی اشتباه گرفته می شود.
• تشنج های جزئی: این تشنج ها در یک ناحیه از مغز شروع می شوند. این مدل تشنج ها را می توان بیشتر به موارد زیر تقسیم کرد:

– تشنج جزئی ساده: کودک هوشیار باقی می ماند، اما ممکن است حرکات غیرارادی یا اختلالات حسی وجود داشته باشد.

– تشنج جزئی پیچیده: آگاهی تغییر کرده یا از بین می رود و ممکن است حرکات تکراری یا رفتارهای غیرعادی وجود داشته باشد.

• تشنج کانونی: این تشنج ها در قسمت خاصی از مغز شروع می شوند و ممکن است به نواحی دیگر مغز سرایت کنند یا نکنند. این مدل تشنج کودک بسته به ناحیه آسیب دیده مغز می توانند علائم مختلفی ایجاد کنند.
• تشنج آتونیک: که به عنوان حملات قطره ای نیز شناخته می شود، شامل از دست دادن ناگهانی تون عضلانی است که باعث فروپاشی فرد می شود.
• تشنج میوکلونیک: این حملات شامل تکان های عضلانی کوتاه و شوک مانند است که می تواند یک گروه عضلانی خاص یا کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد.
• تب تشنج: در کودکان خردسال در طول تب، معمولاً بین سنین 6 ماه تا 5 سال رخ می دهد.
• وضعیت صرع: یک وضعیت اورژانسی پزشکی که با تشنج های مداوم بدون بهبودی بین آنها یا یک تشنج طولانی مدت بیش از 5 دقیقه مشخص می شود.

اینها فقط برخی از انواع اصلی هستند، و در هر نوع، ممکن است تغییراتی در ارائه و شدت وجود داشته باشد. برای افراد مبتلا به تشنج، مراجعه مرتب به متخصصان اعصاب و پزشکان برای تشخیص و مدیریت صحیح بسیار مهم است.

وقتی کودکم در حال تشنج است چکار کنم؟

این مقاله به دنبال آگاه سازی والدین و مراقبان در برخورد با کودکی است که درحال تشنج است. نکات زیر نکات ساده ای می باشد که حین تشنج کودک بهتر است رعایت شود. اگر کودک شما تشنج دارد، کارهای زیر را باید انجام دهید:

1. آرام بمانید: در قدم اول مهم است که تا حد امکان آرام بمانید. بیشتر تشنج ها کوتاه هستند و خود به خود پایان می یابند.
2. اطمینان از ایمنی: کودک خود را با برداشتن اشیاء نزدیک به او که می تواند باعث آسیب شود، از آسیب در امان نگه دارید. اگر کودک شما در یک مکان خطرناک (مانند نزدیک پله ها یا در آب) قرار دارد، او را با احتیاط به محل امن تری منتقل کنید.
3. زمان تشنج: به زمان شروع تشنج توجه کنید. این اطلاعات می تواند برای متخصصان پزشکی مفید باشد.
4. از سر محافظت کنید: اگر کودک شما تشنج دارد، به آرامی سر او را بالشتک نگه دارید تا از آسیب دیدگی جلوگیری شود.
5. مانع حرکات حین تشنج نشوید: از مهار حرکات کودک خودداری کنید مگر اینکه در خطر فوری باشد. اجازه دهید تشنج مسیر خود را طی کند.
6. کودک را به پهلو بچرخانید: در صورت امکان، کودک خود را به پهلو بچرخانید تا در صورت وجود مایع یا استفراغ در دهان، راه هوایی او باز بماند و از خفگی جلوگیری شود.
7. چیزی را در دهان یا لای دندان کودک قرار ندهید: برخلاف تصور رایج، قرار دادن چیزی در دهان کسی که تشنج دارد ضروری نیست. انجام این کار می تواند باعث آسیب به دندان ها یا فک آنها شود. نکته مهم: آیا می توانم به کودکم آب دهم؟ هرگز حین تشنج به کودک آب ندهید!
8. با فرزندتان بمانید: در تمام مدت تشنج کنار کودک خود بمانید و به او ارامش بدهید.
9. به دنبال کمک پزشکی باشید: اگر کودک شما اولین بار است که تشنج می کند، اگر تشنج بیش از پنج دقیقه طول کشید، اگر در تنفس مشکل داشت، اگر در طول تشنج آسیب دید، یا اگر تشنج های مکرر بدون به دست آوردن هوشیاری داشت فورا به دنبال کمک های پزشکی اورژانسی باشید.
10. پیگیری: پس از تشنج، برای ارزیابی و راهنمایی بیشتر با متخصص مغز و اعصاب فرزندتان پیگیری کنید. به یاد داشته باشید، هر کودک و نوع تشنج متفاوت است، بنابراین همیشه توصیه های متخصصان و پزشکان کودک خود را برای دستورالعمل های خاص متناسب با نیازهای کودک خود دنبال کنید.

این نکات به صورت عمومی در دسترس والدین قرار دارد، اما توجه کنید هر کودک ویژگی های منحصر به فرد خود و حملات تشنج ممکن است شرایط مخصوص به خود را داشته باشد که این امر مشاوره با متخصصین پزشکی را ضروری می کند.